Vrijdag Avondviering
Elke vrijdagavond van 8 tot 10 is er een Zen-Boeddhistische viering in de Edammer Zendo. Iedereen is welkom.We reciteren de Hart Sutra en verschillende Dharani. Daarna 2x maal 25 minuten Zazen. Diegenen die nieuw zijn concentreren zich op het tellen van de adem. Als je wat comfortabel bent geworden met het zitten dan kan je meedoen met de Koan-studie. Een spiritueel vraagstuk uit de Rinzai traditie. Na afloop is er een theeceremonie en delen we onze ervaringen in de kring.
De donatie is een kleine ceremonie om kracht te zetten bij je intentie voor je oefening, dankbaarheid of wens.
Kerst,Pasen,Hemelvaart en Pinksteren
Zen-Zang staat voor verbinden. De innerlijke vindtocht in communicatie zetten met elkaar.
De Christelijke vieringen zijn een inspiratie om via de meditatievormen uit het Boeddhisme de diepere betekenis van het pad van Jezus en zijn leringen te onderzoeken in onszelf. We leven (nog) in een Christelijke cultuur. Velen onder ons hebben een protestante ofwel katholieke opvoeding genoten. Het is een prachtige uitdaging om de dogma’s in de christelijke vormen om te zetten in een verstaan en er dan achter te komen dat Sakyamuni en Jezus heel veel overeenkomsten hebben. Zo ook onderzoeken we facetten van het Hinduisme, de Islam en de natuurgodsdiensten. Het Zen-Boeddhisme geeft een welkome uitnodiging om spiritualiteit en religiositeit in onszelf te onderzoeken en te realiseren.
O-Bon
Wat is een O-Bon viering.
Het is een jaarlijks terugkerende Boeddhistische viering, altijd rond 15/16 augustus, om aandacht te geven aan onze overleden dierbaren en aan alle levende wezens die door natuurrampen, en/of oorlog overleden zijn en geen passend afscheid hebben kunnen nemen. Ook gedenken we onze voorouders en is het een dankzegging voor het leven. We geven ze aandacht door rijst en water te offeren en licht te laten schijnen in de duisternis via lampionnen of kaarsjes, zodat ze alsnog het pad van de verlichting kunnen volgen en vrede en rust kunnen ontvangen.
Vaak moeten we ook afscheid nemen van een partner omdat we niet meer verder door het leven kunnen samen. Of vrienden die gaan verhuizen naar de andere kant van de wereld. Dat is ook een afscheid een verlies. Er verandert iets wezenlijks in de verbintenis. Maar deze verbindingen gaan wel verder in ons hart. Ook deze mensen zijn deel van ons geworden. We kunnen ze weer uitnodigen tijdens deze viering. En ze ook weer leren loslaten.
Je kan een foto meenemen van je dierbaren en die zet je dan op het altaar.
In de 2de plaats is het een jaarlijks samenkomen van allen die Zen-Zang beoefenen: het staat ook open voor nieuwe mensen die nieuwsgierig zijn naar Zen-Zang.
Het ritueel gaan we met elkaar maken. Het offeren van rijst en water en het zingen van de Mantra Dai Segaki. Je kan het zien als een dans die je met elkaar maakt. Je offert symbolisch wat rijst en water aan de geesten van de overledenen. Dat helpt je ook om ook eens naar je eigen geest te kijken en daar met compassie mee in contact te komen. Want wat zijn geesten eigenlijk. Als je in je geest zit en niet in je lichaam dan heb je overal zin in, zin in chocola zin in roken en drinken, zin in seks en ruzie maken, discussiëren vooral. Eindeloos tv kijken en shoppen, lui zijn, noem maar op. En als tegen-reactie ga je overdreven sporten of plotseling 10 uur wandelen. De balans is zoek. Als we aandacht geven aan onze eigen hongerige geesten en ze even vertroetelen met wat rijst en water en dat verbinden met onze adem kunnen we door deze oefening meer in balans komen en kunnen we eigenlijk genieten van alles wat er is en het pad van verlichting weer blijven volgen.
In vele landen is het ritueel nog levend en is niet negatief aangedaan door kerk of staat. Het gaat om te leren geven aan iets wat niet met het oog zichtbaar is, maar wat wel levend in je hart aanwezig is. In het leven is eigenlijk alles een ritueel. Het voeden en wassen van je lichaam, het schoonhouden en mooi maken van je huis. Het inschenken van een glas wijn voor je echtgenoot of geliefde, of je kind in bad doen.Iedereen is daarin gelijk.
Dankbaarheid en liefde en communicatie allemaal zaken waar we eigenlijk zo gewoon mee geworden zijn dat we de bijzonderheid niet meer zien. Het zijn automatische handelingen geworden.